Το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης δεν είναι απλώς ένα ειδικό οικοδομικό έργο. Η κατασκευή συνδέεται άμεσα με το θέμα της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα και με τη στρατηγική που χαράχθηκε και εφαρμόζεται για το θέμα αυτό από τη Μελίνα Μερκούρη ως Υπουργό Πολιτισμού. Το θέμα τέθηκε από την ίδια για πρώτη φορά στην Διάσκεψη της UNESCO στο Μεξικό το 1982.Παρακάτω παραθέτω άρθρο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Πατρίς" στις 17/06/2009
Σε λίγες ημέρες θα γίνουν τα εγκαίνια του νέου Μουσείου της Ακρόπολης, είκοσι χρόνια, μετά τον διεθνή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό για την κατασκευή του, που έκανε το 1989 η Μελίνα Μερκούρη. Κι όμως, η ιδέα της δημιουργίας αυτού του μεγάλου έργου προέκυψε, για να βοηθηθεί η επιστροφή στην Ελλάδα των Μαρμάρων του Παρθενώνα, τα οποία σύλησε και απέσπασε, τον 19ο αιώνα, ο Άγγλος λόρδος Έλγιν και βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο. Δυστυχώς, η άσβεστη επιθυμία του Ελληνικού λαού, για την επιστροφή των μαρμάρινων μνημείων στο χώρο τους, που τόσο χαρακτηριστικά εξέφρασε η μεγάλη Μελίνα, δεν θα ικανοποιηθεί και το νέο Μουσείο θα ανοίξει τις πύλες του, χωρίς να έχει στις προθήκες του τα κλεμμένα Μάρμαρα.
Ας θυμηθούμε όμως την ιστορία των αντιδράσεων, των αγωγών και των αναφορών που το κόμμα της ΝΔ, είχε οργανώσει για την ματαίωσή του:
1989. Με τη Μελίνα Μερκούρη Υπουργό Πολιτισμού ανακοινώνεται η προκήρυξη του τρίτου κατά σειρά αρχιτεκτονικού διαγωνισμού. Αυτή τη φορά είναι διεθνής, τίθενται αυστηροί όροι ώστε να μην υπάρχουν νομικά κενά και στην Κριτική Επιτροπή συγκαταλέγονται σοβαρά ονόματα του χώρου. Συζητήσεις λιγότερο ή περισσότερο επίσημες, δημόσιος διάλογος και υψηλοί τόνοι χαρακτηρίζουν αυτή την εποχή και τελικά ανατίθεται σε επιτροπή ειδικών η επιλογή των καταλληλότερων θέσεων. Έτσι προτείνονται τρεις χώροι: Στου Μακρυγιάννη, απέναντι από τα Προπύλαια (στο εστιατόριο Διόνυσος) και στην Κοίλη στου Φιλοπάππου.
1993. Το Συμβούλιο της Επικρατείας κήρυξε άκυρο τον διαγωνισμό.
1994. Ο θάνατος της Μελίνας προκαλεί συγκίνηση στο πανελλήνιο αλλά και σε όλο τον κόσμο. Όσον αφορά το νέο μουσείο μάλιστα, η ευθεία σύνδεση της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα με αυτό υπήρξε δική της και δεν έπαψε ποτέ να αποτελεί διαπραγματευτικό χαρτί στη διεκδίκησή τους.
1995. Η πορεία ανατρέπεται και πάλι. Οι ανασκαφές στο οικόπεδο Μακρυγιάννη δίνουν πληθώρα ευρημάτων, φέρνοντας στο φως μια γειτονιά της αρχαίας Αθήνας.
1999. Οι προσφυγές στο Συμβούλιο της Επικρατείας και οι μηνύσεις από όλους πέφτουν βροχή. Όμως η θέληση για την ανέγερση του μουσείου παραμένει αταλάντευτη.
2000. Προκηρύσσεται ο τέταρτος διαγωνισμός, με δεδομένη τη θέση στου Μακρυγιάννη, και απαραίτητη προϋπόθεση την ένταξη των αρχαιολογικών ευρημάτων στη μελέτη. Οι αντιδράσεις για την ανέγερση του μουσείου φθάνουν ως το Ευρωκοινοβούλιο, με το αιτιολογικό ότι καταστρέφονται αρχαία, ενώ η έναρξη της διαδικασίας των απαλλοτριώσεων κινητοποιεί και πάλι τους περιοίκους.
Αποτέλεσμα:2003. Το Συμβούλιο της Επικρατείας αποφαίνεται υπέρ της αναστολής των εργασιών μετά από προσφυγή του Διεθνούς Συμβουλίου Μνημείων (Ελληνικό Τμήμα).
2004. Ύστερα από μηνυτήρια αναφορά του βουλευτή της Ν.Δ. Πέτρου Τατούλη η Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών ασκεί ποινική δίωξη εναντίον του Δ.Σ. του ΟΑΝΜΑ, μελών του ΚΑΣ, ακόμη και εναντίον της Κριτικής Επιτροπής που είχε επιλέξει τη συγκεκριμένη μελέτη. Μετά τις εκλογές όμως το σκηνικό αλλάζει. Οι μηνυτές γίνονται σύμμαχοι και όλοι πλέον μάχονται για τον κοινό αγώνα.
2007. Το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης είναι γεγονός!
2009 Εγκαινιάζεται!!
Τα παραπάνω είναι απόδειξη το πως η ΝΔ και τα στελέχη της πολιτεύτηκαν για ένα έργο εθνικής σημασίας και πως προσπαθούν να αλλοιώσουν την ιστορία του, αποκομίζοντας πολιτικά οφέλη από τα έργα των Κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Το νέο Μουσείο αξίζει - και αντικειμενικά μπορεί - να καθιερωθεί ως ένα από τα σημαντικότερα μουσεία του κόσμου. Η Ελλάδα και ο πολιτισμός έχουν υψηλές προσδοκίες από´ αυτό. Οφείλουμε, λοιπόν, να οργανώσουμε τη λειτουργία και το μέλλον του σε βάση ανάλογη των δυνατοτήτων και των προοπτικών του: Τη διαπιστωμένη από δεκαετίες ανάγκη για περεταίρω προστασία των μνημείων του ιερού βράχου της Ακρόπολης. Την ενίσχυση της προσπάθειας για την επιστροφή και τη μόνιμη εγκατάσταση των μαρμάρων του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο στο γενέθλιο τόπο τους. Δεν μπορεί και δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας πως το Μουσείο της Ακρόπολης αποτελεί διαχρονικά τη ναυαρχίδα του αιτήματος της επιστροφής των μαρμάρων του Παρθενώνα.
Ας θυμηθούμε όμως την ιστορία των αντιδράσεων, των αγωγών και των αναφορών που το κόμμα της ΝΔ, είχε οργανώσει για την ματαίωσή του:
1989. Με τη Μελίνα Μερκούρη Υπουργό Πολιτισμού ανακοινώνεται η προκήρυξη του τρίτου κατά σειρά αρχιτεκτονικού διαγωνισμού. Αυτή τη φορά είναι διεθνής, τίθενται αυστηροί όροι ώστε να μην υπάρχουν νομικά κενά και στην Κριτική Επιτροπή συγκαταλέγονται σοβαρά ονόματα του χώρου. Συζητήσεις λιγότερο ή περισσότερο επίσημες, δημόσιος διάλογος και υψηλοί τόνοι χαρακτηρίζουν αυτή την εποχή και τελικά ανατίθεται σε επιτροπή ειδικών η επιλογή των καταλληλότερων θέσεων. Έτσι προτείνονται τρεις χώροι: Στου Μακρυγιάννη, απέναντι από τα Προπύλαια (στο εστιατόριο Διόνυσος) και στην Κοίλη στου Φιλοπάππου.
1993. Το Συμβούλιο της Επικρατείας κήρυξε άκυρο τον διαγωνισμό.
1994. Ο θάνατος της Μελίνας προκαλεί συγκίνηση στο πανελλήνιο αλλά και σε όλο τον κόσμο. Όσον αφορά το νέο μουσείο μάλιστα, η ευθεία σύνδεση της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα με αυτό υπήρξε δική της και δεν έπαψε ποτέ να αποτελεί διαπραγματευτικό χαρτί στη διεκδίκησή τους.
1995. Η πορεία ανατρέπεται και πάλι. Οι ανασκαφές στο οικόπεδο Μακρυγιάννη δίνουν πληθώρα ευρημάτων, φέρνοντας στο φως μια γειτονιά της αρχαίας Αθήνας.
1999. Οι προσφυγές στο Συμβούλιο της Επικρατείας και οι μηνύσεις από όλους πέφτουν βροχή. Όμως η θέληση για την ανέγερση του μουσείου παραμένει αταλάντευτη.
2000. Προκηρύσσεται ο τέταρτος διαγωνισμός, με δεδομένη τη θέση στου Μακρυγιάννη, και απαραίτητη προϋπόθεση την ένταξη των αρχαιολογικών ευρημάτων στη μελέτη. Οι αντιδράσεις για την ανέγερση του μουσείου φθάνουν ως το Ευρωκοινοβούλιο, με το αιτιολογικό ότι καταστρέφονται αρχαία, ενώ η έναρξη της διαδικασίας των απαλλοτριώσεων κινητοποιεί και πάλι τους περιοίκους.
Αποτέλεσμα:2003. Το Συμβούλιο της Επικρατείας αποφαίνεται υπέρ της αναστολής των εργασιών μετά από προσφυγή του Διεθνούς Συμβουλίου Μνημείων (Ελληνικό Τμήμα).
2004. Ύστερα από μηνυτήρια αναφορά του βουλευτή της Ν.Δ. Πέτρου Τατούλη η Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών ασκεί ποινική δίωξη εναντίον του Δ.Σ. του ΟΑΝΜΑ, μελών του ΚΑΣ, ακόμη και εναντίον της Κριτικής Επιτροπής που είχε επιλέξει τη συγκεκριμένη μελέτη. Μετά τις εκλογές όμως το σκηνικό αλλάζει. Οι μηνυτές γίνονται σύμμαχοι και όλοι πλέον μάχονται για τον κοινό αγώνα.
2007. Το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης είναι γεγονός!
2009 Εγκαινιάζεται!!
Τα παραπάνω είναι απόδειξη το πως η ΝΔ και τα στελέχη της πολιτεύτηκαν για ένα έργο εθνικής σημασίας και πως προσπαθούν να αλλοιώσουν την ιστορία του, αποκομίζοντας πολιτικά οφέλη από τα έργα των Κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Το νέο Μουσείο αξίζει - και αντικειμενικά μπορεί - να καθιερωθεί ως ένα από τα σημαντικότερα μουσεία του κόσμου. Η Ελλάδα και ο πολιτισμός έχουν υψηλές προσδοκίες από´ αυτό. Οφείλουμε, λοιπόν, να οργανώσουμε τη λειτουργία και το μέλλον του σε βάση ανάλογη των δυνατοτήτων και των προοπτικών του: Τη διαπιστωμένη από δεκαετίες ανάγκη για περεταίρω προστασία των μνημείων του ιερού βράχου της Ακρόπολης. Την ενίσχυση της προσπάθειας για την επιστροφή και τη μόνιμη εγκατάσταση των μαρμάρων του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο στο γενέθλιο τόπο τους. Δεν μπορεί και δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας πως το Μουσείο της Ακρόπολης αποτελεί διαχρονικά τη ναυαρχίδα του αιτήματος της επιστροφής των μαρμάρων του Παρθενώνα.
