«Το ΠΑΣΟΚ, το κίνημα που ίδρυσε ο ηγέτης της δημοκρατικής μας παράταξης, ο Ανδρέας Παπανδρέου, βιώνει σήμερα μια από τις πιο κρίσιμες στιγμές του. Ζούμε στιγμές ιστορικές και επώδυνες. Ιστορικές γιατί ήρθε η ώρα να γεννηθεί το ριζικά νέο στο κίνημά μας και επώδυνες γιατί είναι τώρα η στιγμή που θα πρέπει να βάλουμε το δάχτυλό μας επί τον τύπο των ήλων και να αποδώσουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι. Δυστυχώς επί σειρά ετών είχαμε ξεχάσει να συνδιαλεγόμαστε. Είχαμε ξεχάσει να συνδιαμορφώνουμε πολιτικές και είχαμε όλοι μας εντρυφήσει στον Κυβερνητισμό και στη νομή της εξουσίας. Από κίνημα ριζοσπαστικό των μη προνομιούχων Ελλήνων καταντήσαμε κόμμα μικροαστικό, συντηρητικό και ανίκανο ακόμα και να λειτουργήσει τις τοπικές του οργανώσεις. Όλοι συμφωνούμε ότι το αποτέλεσμα των εκλογών ήταν μια μεγάλη ήττα. Μια ήττα που και το κίνημά μας αλλά και την χώρα μας βλάπτει. Μια ήττα που ή θα γίνει αφορμή για το νέο ή θα μας βυθίσει στην ομφαλοσκόπηση. Για πολλά χρόνια ο Κυβερνητισμός, η πρόσδεση στην εξουσία ήταν ο μοναδικός κρίκος που ένωνε πολλά στελέχη με ποικίλες ιδεολογικές κατευθύνσεις. Κρύψαμε κάτω από το χαλί μας τις διαφορές και τις αντίθετες απόψεις και κυριάρχησαν οι προσωπικές πολιτικές και η επίπλαστη ενότητα των λόγων μα όχι των έργων. Οι μονόδρομοι της οικονομίας της αγοράς, οι «ευελιξία» της εργασίας, το ξεπούλημα βασικών δημόσιων τομέων της οικονομίας στα επιχειρηματικά συμφέροντα, στάθηκαν οι πυλώνες και της δικής μας πολιτικής ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια της Κυβερνητικής μας θητείας. Οι πολιτικές αυτές δημιούργησαν σύγχυση στα λαϊκά στρώματα και ιδιαίτερα σε αυτά που το ΠΑΣΟΚ είχε οικοδομήσει από την ίδρυσή του μιαν άλλη προνομιακή σχέση (αγρότες, μικρομεσαίοι, νέοι, κλπ). Οι διαχωριστικές γραμμές έγιναν ιδιαίτερα δυσδιάκριτες και συσκότισαν ακόμα περισσότερο την κατάσταση και η χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο στρατηγική της ΝΔ περί μεσαίου χώρου, ουσιαστικά διεμβόλισε το κίνημά μας.Κι όμως παρά τη μεγάλη ήττα του 2004, κανένας δεν ασχολήθηκε με τα παραπάνω ζητήματα, κανείς δεν έθιξε τα πρόσωπα που εφάρμοσαν αυτές τις πολιτικές, για να μην διαρραγεί υποτίθεται η ενότητα, να μην θιγούν πρόσωπα και για να «νικήσουμε» στις εκλογές και πάλι. Και ήρθε και η νέα πρόσφατη ήττα και πάλι πολλοί, σαν έτοιμοι από καιρό, ως να γεννήθηκαν πολιτικά από παρθενογέννηση , προβάλλουν προσωπικές στρατηγικές και δεν ασχολούνται με την ουσία και το περιεχόμενο της πολιτικής μας. Προσωπικά πιστεύω ότι για το λαό μας, το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να αποτελέσει την ελπίδα για μια νέα διάφορη από την πολιτική της δεξιάς, εξουσία. Μιαν εξουσία που να απαντά και στις ανάγκες της χώρας μας για ανάπτυξη, αλλά και στις ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων για ένταξη τους και πάλι στο κέντρο της πολιτικής σκηνής. Μιαν εξουσία χωρίς νεοφιλελεύθερους μονόδρομους, αλλά με όραμα κοινωνικής δικαιοσύνης και λαϊκής συμμετοχής.
Μια νέα διακήρυξη αρχών και θέσεων του ΠΑΣΟΚ είναι αναγκαία. Μια διακήρυξη σύγχρονη, ριζοσπαστική και προπαντός φιλολαϊκή. Μια διακήρυξη, όχι με στρογγυλεμένες θέσεις που να μη λένε τίποτα αλλά αιχμηρή και αποτελεσματική που να απαντά στα ερωτήματα και τα πρέπει της εποχής μας:
Ø Πως θα γίνει η ιδεολογική, προγραμματική και οργανωτική ανασυγκρότηση του ΠΑΣΟΚ;
Ø Πως θα γίνει επιτέλους η ανανέωση των στελεχών του κινήματός μας;
Ø Πως θα απαντήσουμε στις σύγχρονες παθολογίες της πολιτικής ζωής του τόπου (Μedioκρατία και μεταδημοκρατία);
Ø Πως θα επανασυστήσουμε ίσως σε άλλες σύγχρονες βάσεις την πολυσυλεκτικότητα του κινήματός μας;
Ø Πως θα οικοδομηθεί μια νέα σχέση εμπιστοσύνης με τις άλλες δυνάμεις της αριστεράς;
Το «τέλος της ιστορίας», δεν ήρθε, οι κοινωνικές δυνάμεις της εργασίας είναι εδώ. Στο περιθώριο εξαιτίας της δεξιάς πολιτικής και στρέφουν το βλέμμα τους και πάλι στο κίνημά μας για να γίνουν το υποκείμενο των μεγάλων και αναγκαίων αλλαγών που έχει ανάγκη η χώρα και ο λαός μας. Οι διαδικασίες που ακολουθήθηκαν μετά τις εκλογές, δημιούργησαν ένα κλίμα διχαστικό, ένα κλίμα που δεν μας αξίζει. Δημιουργήθηκαν αντιπαλότητες όχι πάνω σε πολιτικά ζητήματα , αλλά σε πρόσωπα και στρατηγικές. Αξιωματούχοι, χωρίς αξιώματα περιδιαβαίνουν τα κανάλια εκφράζοντας ίσως μόνο τον εαυτό τους. Μάχες για ρόλους και ισορροπίες τρόμου. Η πολιτική μακριά και απούσα.
Κάποιοι συνεχίζουν να βάζουν το κάρο πριν από το άλογο. Αντί της πολιτικής υψώνουν πλαστικές σημαίες, προσωπικές στατηγικές και πορτραίτα. Ήρθε η ώρα να τοποθετηθούμε όλοι μας ανοικτά και με σαφήνεια:
Είμαι με αυτόν που μπορεί με λόγια και έργα να ενώσει τις αντιπαρατιθέμενες ομάδες
Είμαι με αυτόν που έχει σχέδιο για την έξοδο από την κρίση
Είμαι με τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, το Γιώργο Παπανδρέου, γιατί είναι ο μόνος μαζί με τη βάση του κινήματός μας που μπορεί να εγγυηθεί την ενότητα και την αλλαγή της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης. Στηρίζω το Γιώργο Παπανδρέου για να μπορέσουμε όλοι μαζί να κάνουμε και πάλι το ΠΑΣΟΚ πλειοψηφικό ρεύμα στην Κοινωνία μας και να δώσουμε ελπίδα στο λαό μας.»
